Kocam düğün günümüzde beni havuza itti ve babam… Kahkahalar bahçede yankılandı, içimde kaynayan inanmazlık ve öfkeyle tam bir tezat oluşturuyordu. Havuzun içinde ayak bileklerime kadar batmış halde duruyordum, bir zamanlar mükemmel olan gelinliğim şimdi tenime yapışmış ağır, ıslak bir yığın halindeydi. Sanki korkunç bir şekilde ters giden bir rüya gibiydi. Konuklar şaşkın bir sessizlik ve garip bir kahkaha karışımıydı, az önce olanlara nasıl tepki vereceklerini bilemiyorlardı. Dylan’ın şaka anlayışı, haftalar önce açıkça çizdiğim bir çizgiyi aşmıştı. Bu zararsız bir şaka değildi; düğün günümüzü benim pahasına viral bir ana dönüştüren utanç verici bir gösteriydi. Dylan, az önce neden olduğu utanç ve aşağılanmanın farkında değilmiş gibi kıkırdamaya devam ederken, ben soğuktan ve şoktan titreyerek havuzdan çıktım. Kendimi toparlamaya çalışırken, yüzümdeki ıslak saç tutamlarını silerken, babamın kalabalığın arasından Dylan’a doğru yürüdüğünü fark ettim. Hayatım boyunca hep sakin ve soğukkanlı bir figür olan babamın, nadiren gördüğüm bir kararlılık ifadesi vardı. Konuklar, gözlerini bundan sonra ne olacağına dikmiş, Kızıldeniz gibi aralanıp babamın geçmesine izin verdiler