Derken, yanındaki yaşlı bir kadın sert bir sesle müdahale etti: “Ne halde! Böyle ortamda emziriyorsun öyle mi? Utanmıyor musun?” Anne nazikçe karşılık verdi: “Bebeğim acıktı, bu doğanın bir parçası.” O kadın alaycı bir tonla sürdürdü: “Doğal mı? Bizim zamanımızda kadınlar doğurmaz, sokağa bile çıkmazdı; ahlakları başkaydı. Şimdi hiçbir saygı kalmadı.” Anne sakinliğini korumaya çalıştı: “Bakmamak da bir seçenektir.” Yaşlı kadın daha da ileri gitti: “Sen de burnunu karıştıra karıştıra vurdun kendini!” Gerginlik arttı, herkesin bakışları oraya yöneldi. Ta ki o genç adam devreye girene dek… Metroda ayakta bekleyen genç bir yolcu, ceketini çıkarıp anne ve bebeğin üstüne nazikçe örttü. Ardından yaşlı kadına dönüp, sakin ama net bir sesle dedi ki: “Böyle daha iyi oldu, değil mi? Artık kime sesleniyorsun? ‘Eskiden’ sizin zamanınızdı, evet. Ama şimdi farklı bir dünya var.” Kadın sinirli bir tonla karşılık verdi: “Bu sana ne oluyor?” Genç adam ağırbaşlı bir şekilde yanıtladı: “Söylediklerinle bir anneye destek olmuyorsunuz, aksine sorun çıkarıyorsunuz. Artık buna tahammül yok.”

Sayfalar: 1 2