Ayrıntıları operatöre anlatırken… Söylediklerime inanamıyordum ama ispatlar görmezden gelinemeyecek kadar kuvvetliydü. Operatör bana kısa vakit içersinde bir devriye arabasının geleceğine dair emniyet verdi ve polisleri dışarıda beklemem söylendi. Verandada dururken, serin akşam havası sinirlerimi yatıştırmaya pek yaramıyordu. Aklım, her biri bir öncekinden daha kaygı verici olasılıklarla dolup taşıyordu. Daniela tehlikede miydi? Evimizde aslında bir yabancı mı gizleniyordu? Dakikalar sonsuzluğa uzanıyor, her saniye acı verici bir yavaşlıkla geçiyordu. Sonunda, yaklaşan siren sesleri sessizliği deldi. Polis geldi, iki polis memuru profesyonel bir sakinlikle araçlarından indi. Durumu anlattım, kelimelerim telaşlı bir telaşla dökülüyordu. Dikkatle dinlediler, sonra başlarını sallayıp halledeceklerine dair bana emniyet verdiler. Eve döndük, kalbim göğsümde gümbür gümbür atıyordu. Polisler banyo kapısına yaklaşıp kapıyı sertçe çaldılar. İçlerinden biri otoriter bir sesle, “Polis!” diye seslendi. Bir an sessizlik oldu ve sonra, şaşkınlıkla, kapı açıldı. Daniela orada duruyordu; yüzünde şaşkınlık ve kaygı karışımı bir ifade vardı. Saçları nemliydi ama tavrı sakindi; hiç de tehlikeli bir hale düşmüş birine benzemiyordu. Polisler dikkatlice içeri girip çevresi incelediler. Koridordan izledim, kaygım düğümlendi. Ama saklı bir adam ya da bir çağrısız misafirin izi yoktu. Bunun yerine, bizi beklenmedik bir şey bekliyordu. Banyo tezgahında akıllı telefona benzeyen ufak bir aygıt duruyordu. Daniela, yüzümüzdeki şaşkınlığı görünce hafifçe kıkırdayarak açıkladı. “Bu bir sesli asistan,” dedi ve aygıtı işaret etti. “Duş alırken İngilizcemi ilerletmek ve podcast dinlemek amacıyla kullanıyorum.” Utançla karışık bir rahatlama dalgasının beni sardığını hissettim. Duyduğum esrarengiz ses, bir İngilizce uygulamasından alınan bir ders kaydıydı. Kokunun, yakın vakitte aldığı, alışılmadık derecede kuvvetli bir nane kokusuna sahip yeni bir duş jelinden yaklaştığını açıkladı. Bunun kuşku uyandıracağını fark etmemişti. Memurlar, rastgele bir tehdit olmadığından emin olarak, birkaç emniyet sözüyle ayrıldılar. Her vakitte hoşgörüsüyle Daniela, hali sakin karşıladı ve nazik mizahıyla gerginliği yatıştırdı. Yanaklarımda utanç ateşi hissederek bol bol özür diledim. Ama o, koruyucu bir kayınvalidenin kaygısini anlayarak, gülümseyerek geçiştirdi. Sonraki vakitlarda olaya güldük ve ilk kuşkulerim aramızda devamlı bir şakaya dönüştü. Daniela bana şaka yollu bir hatırlatma olarak nane kokulu duş jeli bile armağan etti. Bütün şunlar olurken, aramızdaki bağ güçlendi ve etkileşim ve emniyet konusu ile ilgili kıymetli bir ders aldım. Bu, ilk paniğe karşın bizi bir aile olarak daha da yakınlaştıran bir deneyimdi.
