Uzun bir sessizlik oldu. Hayvan, bu acımasız yükün gerçekten ortadan kalktığına inanmaya korkar gibi kıpırdamadı. Sonra yavaşça ayağa kalktı. Uyuşmuş kasları gücünü geri kazandı ve aygır bir kez daha dik ve gururlu bir şekilde ayakta durdu.
Sonra olanlar Ovidiu’nun nefesini kesti: Sanki at, bir insanın alabileceği en saf ve en içten teşekkürleri ona sunmuş gibi, çok yoğun bir an yaşandı……
